"Tylko wówczas
Jestem
Gdy jestem dobry
Oto jedyna miara
mojego człowieczeństwa
i istnienia"
Roman Brandstaetter

Na lekcjach języka polskiego uczniowie klasy III gimnazjum rozważali na przykładzie bohaterów "Quo vadis", co jest miarą człowieczeństwa w człowieku. W formie metaplanu analizowali postępowanie Nerona, Petroniusza i Chilona Chilonidasa. Powstały ciekawe prace. Trzecioklasiści kształcili w ten sposób umiejętności interpretacji tekstu na poziomie dosłownym i przenośnym, wyszukiwania informacji i wnioskowania. Młodzież wysnuła ciekawą konkluzję i prawdę życiową. Najważniejsze w człowieku jest sumienie. To ono pozwala nam odróżniać dobro od zła i wybaczać bliźnim. Warto więc wsłuchać się w głos własnego sumienia, choćby po to, by nikogo nie ranić i nie krzywdzić swoim postępowaniem.

Neron to człowiek, w którym zatarła się już granica między dobrem a złem, syci się cierpieniem innych, z przyjemnością ogląda śmierć chrześcijan. To szaleniec, zupełnie pozbawiony zasad moralnych.

Petroniusz z kolei to wyrafinowany esteta, czciciel piękna, człowiek wykwintny, dobry i wyrozumiały dla innych, nie potrafi popełnić nic hańbiącego, wręcz przeciwnie potrafi wczuć się w sytuację drugiego człowieka i mu pomóc. To bystry obserwator ludzi. Kiedy widzi dziejące się zło, reaguje, nie pozostaje obojętny.

Chilon – szpieg i donosiciel, zdrajca, tchórz, obłudny i cyniczny, czuje jednak wstręt do przelewu krwi i mordu. Pod wpływem wstrząsu moralnego zmienia się jednak w człowieka sprawiedliwego, odważnego i zdobywa się na nadludzką moc i heroizm.

I właśnie do tej postaci można odnieść słowa Goethego "Potykając się można zajść daleko, nie wolno tylko upaść i nie podnieść się". My również często upadamy, miejmy więc siłę do tego, by zawsze umieć się podnieść ...

Jak widzimy, powieść "Quo vadis" zawiera wiele drogowskazów i mądrych przesłań zawsze aktualnych.