Zaczęło się od tego, że razem z Kacprem wpadliśmy na pomysł aby zrobić coś dla ludzi starszych z Domu Pomocy Społecznej. Chodziliśmy po lekcjach lub w dniach wolnych od szkoły na terapię zajęciową organizowaną dla pensjonariuszy. Wspólnie z tamtejszymi mieszkańcami oraz pracownikami wykonywaliśmy różne prace artystyczne i poznawaliśmy troszkę historię mieszańców oraz samego miejsca. Wkrótce Dołączyła do nas Andżelika, kilka razy parę innych osób. Chodziliśmy tam z własnej inicjatywy. Nikt nie kazał nam tego robić, po prostu ci ludzie to naprawdę ciekawe osoby, które warto poznać. Kiedy pani Joanna Urbańska–Marcinek oznajmiła nam, że każdy musi zrealizować projekt edukacyjny z przedmiotu: wiedza o społeczeństwie pomyśleliśmy, że nasz wolontariat możemy przekształcić w taki właśnie projekt. Zaangażowaliśmy więcej osób, pod kierunkiem naszej nauczycielki, wytyczyliśmy cele, opracowaliśmy plan działań. Każdy z nas miał jakieś zadanie. Rozmawialiśmy z mieszkańcami by poznać ich historię oraz opinię na temat DPS-u, dowiedzieliśmy się jakie zawody są tu potrzebne i jakie trzeba mieć do tego wykształcenie. Efektem naszych wizyt na terapii zajęciowej były m.in. kartki urodzinowe dla tutejszych mieszkańców. Wiemy jak miło jest otrzymywać prezenty w tym szczególnym dla nas dniu, zatem nie szczędziliśmy wysiłków aby podarować je pensjonariuszom.

Do naszego projektu pozyskaliśmy pana Tadeusza Wojtera. Opowiedział nam historię tego miejsca, a my 22.04.16 zorganizowaliśmy wycieczkę do DPS dla pozostałych uczniów naszej klasy. Opowiedzieliśmy im to, czego wcześniej sami się nauczyliśmy.

Myślimy, że udało nam się przekazać, to co było głównym celem naszego projektu mianowicie to, że mieszkańcy DPS-u mimo, że są osobami starszymi, bardzo ciężko schorowanymi, są częścią naszej społeczności. Mieszkający tu ludzie to osoby wartościowe, bardzo ciekawe, sympatyczne oraz pomimo swojej nieraz ciężkiej sytuacji - uśmiechnięte. Wiele się od nich nauczyliśmy, od ciekawych pomysłów na ozdoby zaczynając na radości z życia kończąc.

Mimo zakończonego projektu wciąż będziemy tu przychodzić ponieważ widzimy, że cieszy to tych ludzi, bo niestety nie wszystkich odwiedza rodzina, dlatego staramy się rozmawiać z nimi by nie czuli się samotni. Podobnie robią pracownicy DPS-u. Jest to fantastyczne miejsce nie tylko ze względu na budynek, który kryje wiele tajemnic, ale również z powodu właśnie mieszkańców. Jesteśmy zadowoleni z całej wizyty i mamy nadzieję, że nasza klasa również. Pamiętajmy o ludziach starszych, zwykły uśmiech, bądź kartka urodzinowa może wiele zdziałać. To, że ktoś jest starszy nie oznacza że jest gorszy. Nie bądźmy odwróceni od takich ludzi, nie krzywmy się na ich widok tylko uśmiechajmy szczerze do nich. Nie zapominajmy, że kiedyś i my będziemy tacy jak oni, nikogo to nie ominie i jest to naturalna kolej rzeczy. Cieszmy się tym co mamy i pomagajmy jak tylko możemy. Zapraszamy do uczęszczania na terapię oraz odwiedzania mieszkańców DPS. Uczniowie klasy IIa.